(20011) 1991 PD13

Хӏара йаззам РУВИКИ чуьра бу — маьрша энциклопеди
(20011) 1991 PD13
Большая полуось орбиты 388 044 998 524,87 метр[1]
Долгота восходящего узла 6,006 радиан[1]
Эксцентриситет орбиты 0,22, 0,2234743[1]
Схьайиллина терахь 1991 шеран 5 август[2]
Орбитальный период 4,18 шо[1]
Временное обозначение 1987 SW4[2], 1991 PD13[2]
Следующее по порядку (20012) Ranke
Абсолютная звёздная величина 15,3[1]
Наклонение орбиты 0,049 радиан[1]
Место астрономического открытия Паломарская обсерватория[2]
Перицентр 301 326 927 625,78 метр[1]
Аргумент перицентра 6,05 радиан[1]
Группа малых планет астероидийн аса[2]
Предыдущее по порядку (20010) 1991 PN2
Йуьхь йиллинарг йа кхоллархо Хольт, Генри[2]
Родительское тело Малх
Апоцентр 474 823 641 601,8 метр[1]
Средняя аномалия 3,884 радиан[1]
Альбедо 0,272

(20011) 1991 PD13 — Мелхан системан коьрта асанан астероид.

ДӀайиллина 1991 шеран 5 августехь Генри Хольт цӀе йолу Ӏилманчо Паломар обсерваторехь. Йуьхьанца дуьйна йолу цӀе - «1991 PD13» саналган.

  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — 992 p. — ISBN 3-540-00238-3.
  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Springer Science & Business Media, 2012-06-10. — 1458 с. — ISBN 9783642297182
  • Chapman, C. R., Morrison, D., & Zellner, B. Surface properties of asteroids: A synthesis of polarimetry, radiometry, and spectrophotometry// Icarus : journal. — Elsevier, 1975. — Vol. 25. — P. 104—130.
  • Kerrod, Robin. Asteroids, Comets, and Meteors (неопр.). — Lerner Publications Co., 2000. — ISBN 0585317631.

Билгалдахарш

[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажа иштта

[нисйе бӀаьра | нисйе]