(19967) 1987 SN12

Хӏара йаззам РУВИКИ чуьра бу — маьрша энциклопеди
(19967) 1987 SN12
Большая полуось орбиты 383 580 668 947,86 метр[1]
Долгота восходящего узла 2,528 радиан[1]
Эксцентриситет орбиты 0,22, 0,2161231[1]
Схьайиллина терахь 1987 шеран 16 сентябрь[2]
Орбитальный период 4,11 шо[1]
Наклонение орбиты 0,027 радиан[1]
Временное обозначение 1979 WP1[2], 1987 SN12[2], 1991 PH[2]
Следующее по порядку (19968) Palazzolascaris
Абсолютная звёздная величина 14[1]
Место астрономического открытия Обсерватория Ла-Силья[2]
Перицентр 300 680 021 553,51 метр[1]
Аргумент перицентра 3,207 радиан[1]
Группа малых планет астероидийн аса[2]
Предыдущее по порядку (19966) 1987 SL3
Средняя аномалия 2,901 радиан[1]
Йуьхь йиллинарг йа кхоллархо Дебеонь, Анри[2]
Родительское тело Малх
Апоцентр 466 446 160 842,6 метр[1]
Альбедо 0,233

(19967) 1987 SN12 — Мелхан системан коьрта асанан астероид.

ДӀайиллина 1987 шеран 16 сентябрехь Анри Дебеонь цӀе йолу Ӏилманчо Ла-Силья обсерваторехь. Йуьхьанца дуьйна йолу цӀе - «1987 SN12» саналган.

  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — 992 p. — ISBN 3-540-00238-3.
  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Springer Science & Business Media, 2012-06-10. — 1458 с. — ISBN 9783642297182
  • Chapman, C. R., Morrison, D., & Zellner, B. Surface properties of asteroids: A synthesis of polarimetry, radiometry, and spectrophotometry// Icarus : journal. — Elsevier, 1975. — Vol. 25. — P. 104—130.
  • Kerrod, Robin. Asteroids, Comets, and Meteors (неопр.). — Lerner Publications Co., 2000. — ISBN 0585317631.

Билгалдахарш

[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажа иштта

[нисйе бӀаьра | нисйе]