(1744) Гарриет

Хӏара йаззам РУВИКИ чуьра бу — маьрша энциклопеди
(1744) Гарриет
Средняя аномалия 0,516 радиан[1]
Долгота восходящего узла 0,48 радиан[1]
Эксцентриситет орбиты 0,12, 0,1207474[1]
Схьайиллина терахь 1960 шеран 24 сентябрь[2]
Орбитальный период 3,33 шо[1]
Временное обозначение 1949 GR[2], 1952 BB2[2], 1959 GE[2], 1959 JG[2], 6557 P-L[2]
Следующее по порядку (1745) Фергюсон[3]
Абсолютная звёздная величина 13,5[1]
Большая полуось орбиты 333 535 857 820,25 метр[1]
Место астрономического открытия Паломарская обсерватория[2]
Аргумент перицентра 2,724 радиан[1]
Группа малых планет астероидийн аса[2]
Предыдущее по порядку (1743) Шмидт[3]
Перицентр 293 262 270 974 метр[1]
Йуьхь йиллинарг йа кхоллархо Хаутен, Корнелис Йоханнес ван[3], Хаутен-Груневельд, Ингрид ван[3], Том Герельс[3], Паломар-лейденское обозрение слабых малых планет[2]
Родительское тело Малх
Апоцентр 373 845 078 879,3 метр[1]
Наклонение орбиты 0,077 радиан[1]

(1744) Гарриет (лат. Harriet) — Маьлхан системехь астероидийн коьрта асанехь, Марсан а, Юпитеран а орбиташна йукъахь лаьтташ йолу астероид.

ДӀайиллина 1960 шеран 24 сентябрехь К. Й. ван Хоутен,И. ван Хаутен-Груневельд,Том Герельс цӀе йолу Ӏилманчо Паломар обсерваторехь. Йуьхьанца хилла цӀе «6557 P-L».

  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — 992 p. — ISBN 3-540-00238-3.
  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Springer Science & Business Media, 2012-06-10. — 1458 с. — ISBN 9783642297182
  • Chapman, C. R., Morrison, D., & Zellner, B. Surface properties of asteroids: A synthesis of polarimetry, radiometry, and spectrophotometry// Icarus : journal. — Elsevier, 1975. — Vol. 25. — P. 104—130.
  • Kerrod, Robin. Asteroids, Comets, and Meteors (билганза). — Lerner Publications Co., 2000. — ISBN 0585317631.

Билгалдахарш

[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажоргаш

[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажа иштта

[нисйе бӀаьра | нисйе]