(14887) 1991 RQ14

Хӏара йаззам РУВИКИ чуьра бу — маьрша энциклопеди
(14887) 1991 RQ14
Большая полуось орбиты 476 336 405 189,89 метр[1]
Долгота восходящего узла 1,025 радиан[1]
Эксцентриситет орбиты 0,16, 0,1647481[1]
Схьайиллина терахь 1991 шеран 15 сентябрь[2]
Орбитальный период 5,68 шо[1]
Наклонение орбиты 0,034 радиан[1]
Временное обозначение 1986 WE1[2], 1991 RQ14[2]
Следующее по порядку (14888) Kanazawashi
Абсолютная звёздная величина 13,8[1]
Место астрономического открытия Паломарская обсерватория[2]
Перицентр 397 860 877 770,63 метр[1]
Аргумент перицентра 4,989 радиан[1]
Группа малых планет астероидийн аса[2]
Предыдущее по порядку (14886) 1991 RL9
Средняя аномалия 4,525 радиан[1]
Йуьхь йиллинарг йа кхоллархо Хольт, Генри[2]
Родительское тело Малх
Апоцентр 554 858 502 426,3 метр[1]
Альбедо 0,087

(14887) 1991 RQ14 — Мелхан системан коьрта асанан астероид.

ДӀайиллина 1991 шеран 15 сентябрехь Генри Хольт цӀе йолу Ӏилманчо Паломар обсерваторехь. Йуьхьанца дуьйна йолу цӀе - «1991 RQ14» саналган.

  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — 992 p. — ISBN 3-540-00238-3.
  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Springer Science & Business Media, 2012-06-10. — 1458 с. — ISBN 9783642297182
  • Chapman, C. R., Morrison, D., & Zellner, B. Surface properties of asteroids: A synthesis of polarimetry, radiometry, and spectrophotometry// Icarus : journal. — Elsevier, 1975. — Vol. 25. — P. 104—130.
  • Kerrod, Robin. Asteroids, Comets, and Meteors (неопр.). — Lerner Publications Co., 2000. — ISBN 0585317631.

Билгалдахарш

[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажа иштта

[нисйе бӀаьра | нисйе]