(1391) Карелия

Хӏара йаззам РУВИКИ чуьра бу — маьрша энциклопеди
(1391) Карелия
Средняя аномалия 2,288 радиан[1]
Долгота восходящего узла 1,803 радиан[1]
Эксцентриситет орбиты 0,16, 0,1651054[1]
Схьайиллина терахь 1936 шеран 16 февраль[2]
Орбитальный период 4,07 шо[1]
Место астрономического открытия Обсерватория Турку[2]
Следующее по порядку (1392) Пьер[3]
Временное обозначение 1936 DA[2], 1949 MR[2]
ЦӀе тиллина сийдина Карелия
Абсолютная звёздная величина 12,07[1]
Предыдущее по порядку (1390) Абастумани[3]
Перицентр 318 145 034 405,4 метр[1]
Аргумент перицентра 1,5 радиан[1]
Группа малых планет астероидийн аса[2]
Сурт
Йуьхь йиллинарг йа кхоллархо Ирьё Вяйсяля[3][2]
Родительское тело Малх
Апоцентр 444 006 480 237,6 метр[1]
Большая полуось орбиты 381 060 124 344,01 метр[1]
Наклонение орбиты 0,133 радиан[1]

(1391) Карелия (лат. Carelia) — Маьлхан системехь астероидийн коьрта асанехь, Марсан а, Юпитеран а орбиташна йукъахь лаьтташ йолу астероид.

ДӀайиллина 1936 шеран 16 февралехь И. Вяйсяля цӀе йолу Ӏилманчо Турку обсерваторехь. Йуьхьанца хилла цӀе «1936 DA».

  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — 992 p. — ISBN 3-540-00238-3.
  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Springer Science & Business Media, 2012-06-10. — 1458 с. — ISBN 9783642297182
  • Chapman, C. R., Morrison, D., & Zellner, B. Surface properties of asteroids: A synthesis of polarimetry, radiometry, and spectrophotometry// Icarus : journal. — Elsevier, 1975. — Vol. 25. — P. 104—130.
  • Kerrod, Robin. Asteroids, Comets, and Meteors (билганза). — Lerner Publications Co., 2000. — ISBN 0585317631.

Билгалдахарш

[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажоргаш

[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажа иштта

[нисйе бӀаьра | нисйе]