(12713) 1991 FY3

Хӏара йаззам РУВИКИ чуьра бу — маьрша энциклопеди
(12713) 1991 FY3
Большая полуось орбиты 471 320 672 821,28 метр[1]
Долгота восходящего узла 0,264 радиан[1]
Эксцентриситет орбиты 0,23, 0,232051[1]
Схьайиллина терахь 1991 шеран 22 март[2]
Орбитальный период 5,59 шо[1]
Наклонение орбиты 0,301 радиан[1]
Временное обозначение 1953 TG1[2], 1985 FR1[2], 1987 SO21[2], 1991 FY3[2], 1998 SG79[2]
Следующее по порядку (12714) Алким
Абсолютная звёздная величина 11,7[1]
Место астрономического открытия Обсерватория Ла-Силья[2]
Перицентр 361 950 252 984,2 метр[1]
Аргумент перицентра 5,243 радиан[1]
Группа малых планет астероидийн аса[2]
Предыдущее по порядку (12712) 1991 EY3
Средняя аномалия 3,495 радиан[1]
Йуьхь йиллинарг йа кхоллархо Дебеонь, Анри[2]
Родительское тело Малх
Апоцентр 580 738 934 057,4 метр[1]
Альбедо 0,285

(12713) 1991 FY3 — Мелхан системан коьрта асанан астероид.

ДӀайиллина 1991 шеран 22 мартехь Анри Дебеонь цӀе йолу Ӏилманчо Ла-Силья обсерваторехь. Йуьхьанца дуьйна йолу цӀе - «1991 FY3» саналган.

  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — 992 p. — ISBN 3-540-00238-3.
  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Springer Science & Business Media, 2012-06-10. — 1458 с. — ISBN 9783642297182
  • Chapman, C. R., Morrison, D., & Zellner, B. Surface properties of asteroids: A synthesis of polarimetry, radiometry, and spectrophotometry// Icarus : journal. — Elsevier, 1975. — Vol. 25. — P. 104—130.
  • Kerrod, Robin. Asteroids, Comets, and Meteors (неопр.). — Lerner Publications Co., 2000. — ISBN 0585317631.

Билгалдахарш

[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажа иштта

[нисйе бӀаьра | нисйе]